Onbekend maakt onbemind
Wie is de meest bekende Europarlementariër? De meeste lijsttrekkers zijn volstrekt onbekend, hoewel sommige politici zich al jaren – soms al sinds 1994! – met Europa bezighouden. Voor mij is Nigel Farage van de Engelse Independence Party (UKIP) één van de meest aansprekende figuren. Onbekend maakt onbemind en het is niet verwonderlijk dat de kiezer zich minder aangetrokken voelt tot de komende Europese verkiezingen, omdat de Europarlementariërs nauwelijks communiceren met onze burgers. Gisteren was er een Europees debat in het voetbalstadion van Heerenveen, waar alleen de bestaande politieke partijen voor waren uitgenodigd. Een soort self fulfilling prophecy (Mensen regelen de zaken nog al eens zo dat hun eigen voorspellingen vervuld worden) , aangestuurd door de netwerken rond het politieke establishment om zichzelf te dienen en met zichzelf bezig te zijn op kosten van de gemeenschap. Leeuwarden en Groningen maken zich hier ook schuldig aan.
Nieuwe partijen komen niet in beeld, maar de klokkenluiders – met liefst zeven Friezen op haar lijst - lieten zich toch even zien en partijvoorzitter en lijsttrekker Joeri Wiersma stelde een kritische vraag over de vele vertalingen binnen het Europese platform in Brussel en Straatsburg, dat een ongekend aantal ambtenaren en miljoenen euro’s kosten tot gevolg heeft. De bijeenkomst “Europa nu is het genoeg” heeft als conclusie dat er nog meer vragen dan antwoorden als resultaat uitkwamen. De principiële vraagstelling over de achtergrond van de Europese economische crisis kwam nauwelijks in beeld. Veel politici binnen het Europese netwerk weten hier mooie volzinnen te produceren, maar de eigenlijke antwoorden blijven achterwege. Terloops werd het boek “De Prooi”genoemd van Jeroen Smit, die eerder spraakmakend over het Ahold schandaal publiceerde. Tussen het verhaal van “De Prooi” en de EU loopt een opmerkelijke parallel. Een korte analyse:
“Vanaf de fusie tussen Abn en Amro in 1990 worstelde de bank met een overmaat aan ambitie, arrogantie en besluiteloosheid. Een sfeer van verdeel en heers verlamde jarenlang de top van de bank. Veel hoofdrolspelers trokken zich gefrustreerd terug ter bescherming van eigen belang. Een zwakke, afwezige Raad van Commissarissen verzuimde in te grijpen. Op alle fronten geteisterd door gefrustreerde en muitende managers werd de bank vervolgens belaagd door agressieve aandeelhouders die een snelle koerswinst roken. De bank werd een prooi zonder toekomst en kon zich hier niet tegen verweren. De topbankier Rijkman Groenink is in het boek terecht afgeschilderd als een man zonder empatisch vermogen en de bank raakte volgens insiders (Rost van Tollingen) overgebureaucratiseerd. Vervolgens stopt de Nederlandse overheid tientallen miljarden euro’s in het bankwezen over de ruggen van de Nederlandse burger (lees kiezer). Een beerput die de machinaties binnen politiek en bedrijfsleven overduidelijk in beeld brengt. Binnen Europa staat ons nog meer van dergelijke scenario’s te wachten als er geen klokkenluiders zijn die binnen dit speelveld het publiek op een objectieve manier gaan informeren.
Wie is de meest bekende Europarlementariër? De meeste lijsttrekkers zijn volstrekt onbekend, hoewel sommige politici zich al jaren – soms al sinds 1994! – met Europa bezighouden. Voor mij is Nigel Farage van de Engelse Independence Party (UKIP) één van de meest aansprekende figuren. Onbekend maakt onbemind en het is niet verwonderlijk dat de kiezer zich minder aangetrokken voelt tot de komende Europese verkiezingen, omdat de Europarlementariërs nauwelijks communiceren met onze burgers. Gisteren was er een Europees debat in het voetbalstadion van Heerenveen, waar alleen de bestaande politieke partijen voor waren uitgenodigd. Een soort self fulfilling prophecy (Mensen regelen de zaken nog al eens zo dat hun eigen voorspellingen vervuld worden) , aangestuurd door de netwerken rond het politieke establishment om zichzelf te dienen en met zichzelf bezig te zijn op kosten van de gemeenschap. Leeuwarden en Groningen maken zich hier ook schuldig aan.
Nieuwe partijen komen niet in beeld, maar de klokkenluiders – met liefst zeven Friezen op haar lijst - lieten zich toch even zien en partijvoorzitter en lijsttrekker Joeri Wiersma stelde een kritische vraag over de vele vertalingen binnen het Europese platform in Brussel en Straatsburg, dat een ongekend aantal ambtenaren en miljoenen euro’s kosten tot gevolg heeft. De bijeenkomst “Europa nu is het genoeg” heeft als conclusie dat er nog meer vragen dan antwoorden als resultaat uitkwamen. De principiële vraagstelling over de achtergrond van de Europese economische crisis kwam nauwelijks in beeld. Veel politici binnen het Europese netwerk weten hier mooie volzinnen te produceren, maar de eigenlijke antwoorden blijven achterwege. Terloops werd het boek “De Prooi”genoemd van Jeroen Smit, die eerder spraakmakend over het Ahold schandaal publiceerde. Tussen het verhaal van “De Prooi” en de EU loopt een opmerkelijke parallel. Een korte analyse:
“Vanaf de fusie tussen Abn en Amro in 1990 worstelde de bank met een overmaat aan ambitie, arrogantie en besluiteloosheid. Een sfeer van verdeel en heers verlamde jarenlang de top van de bank. Veel hoofdrolspelers trokken zich gefrustreerd terug ter bescherming van eigen belang. Een zwakke, afwezige Raad van Commissarissen verzuimde in te grijpen. Op alle fronten geteisterd door gefrustreerde en muitende managers werd de bank vervolgens belaagd door agressieve aandeelhouders die een snelle koerswinst roken. De bank werd een prooi zonder toekomst en kon zich hier niet tegen verweren. De topbankier Rijkman Groenink is in het boek terecht afgeschilderd als een man zonder empatisch vermogen en de bank raakte volgens insiders (Rost van Tollingen) overgebureaucratiseerd. Vervolgens stopt de Nederlandse overheid tientallen miljarden euro’s in het bankwezen over de ruggen van de Nederlandse burger (lees kiezer). Een beerput die de machinaties binnen politiek en bedrijfsleven overduidelijk in beeld brengt. Binnen Europa staat ons nog meer van dergelijke scenario’s te wachten als er geen klokkenluiders zijn die binnen dit speelveld het publiek op een objectieve manier gaan informeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten